je spullen heb ik opgeruimd
met tranen in mijn ogen
het viel mij vreselijk zwaar
zullen die tranen ooit nog drogen?

'k heb verdriet om jou
mijn allerliefste kameraad
en kijk steeds weer naar die plek
waar jouw mand nu niet meer staat

zal dit minder worden?
zal 't ooit weer beter gaan?
zal 't verdriet ooit slijten?
kan ik 't zonder jou wel aan?

men zegt dat het inderdaad
wat minder pijn gaat doen...
maar 't gemis zal eeuwig blijven...
daar kan ik niets aan doen

'k zal je nooit vergeten
jij maakte mij vrolijk en blij
dat neemt niemand ons nog af...
want jij, jij hoorde echt bij mij!